"نفت" طلایی که فقط دست کارگر و تکنسین را سیاه می کند

 به گزارش پترو رویداد، بر اساس آماری که سایتSalary Explorer  منتشر کرده است، یک تکنسین نفتی در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس بیش از ۱۰۰ میلیون تومان در ۱۰ سال ابتدایی کار خود حقوق دریافت می‌کند. میانگین حقوق تکنسین در کویت ۱۱۴ میلیون تومان، در عربستان ۱۱۳ میلیون تومان، در امارات ۱۰۰ میلیون تومان است. این درحالی است که یک تکنسین شاغل در شرکت‌های دولتی صنعت نفت ایران ۳۵ میلیون تومان حقوق دریافت می‌کند.

به طور متوسط، حقوق یک تکنسین نفتی در کشورهای همسایه پس از گذشت ۱۰ سال دو برابر می‌شود. در حالی که تورم در ایران در پایان سال ۱۴۰۲ به بیش از ۳۲ درصد رسید اما افزایش دستمزد کارگران در سال جدید تنها ۲۰ درصد بوده است. افزایش دستمزد کارگران برای امسال تنها ۲۰ درصد بوده که با تورم همخوانی ندارد.

در چنین شرایطی ناگهان خبر رسید که مجلس برای حقوق و پاداش کارکنان دولت سقف تعیین کرده است. اگرچه در ادامه بررسی موارد ارجاعی از کمیسیون تلفیق لایحه بودجه ۱۴۰۴، در مصوبه‌ای ضمن تعیین سقف پرداختی ماهانه به گروه‌های مختلف حقوق‌بگیر، برخی مشاغل را از این حکم مستثنی کردند. اما کماکان موضوع حقوق کارکنان نفتی به گفته سعید ساویز، کارشناس انرژی یکی از فجایع به حساب می‌آید: فروشگاه‌های خرید برای کارکنان نفتی را تعطیل می‌کنند و لحظه به لحظه زندگی برای این افراد دشوارتر می‌شود.

یک مدیر ارشد نفتی در ایران حدود ۱۱۰۰ تا ۱۲۰۰ دلار در ماه درآمد دارد، در حالی که یک کارگر ساده نفتی در کشورهای حوزه خلیج فارس حداقل ۱۵۰۰ دلار دریافت می‌کند. این یعنی یک کارگر ساده در کشورهای همسایه، بیشتر از یک مدیر ارشد ایرانی درآمد دارد. متخصصان نفتی نیز دچار همین وضعیت هستند، آنها در کشورهای همسایه دست کم ۵ هزار دلار در ماه حقوق دریافت می‌کنند و در برخی موارد این رقم به ۱۰ هزار دلار نیز می‌رسد. اما یک مدیر درجه یک در ایران ماهانه حدود ۱۷۰۰ دلار حقوق دریافت می‌کند. در کشورهای حاشیه خلیج فارس، میانگین حقوق یک تکنسین نفتی پس از ۱۰ سال سابقه، دو برابر می‌شود اما در ایران سیاست‌های دستمزدی مثل تعیین سقف دستمزد ، اجازه این کار را نمی‌دهد.

سقف دستمزد امسال حدود ۵۰ میلیون تومان تعیین شده، یعنی حتی کارگران ماهری که سال‌ها در دمای بالای ۶۰ درجه و رطوبت بالا کار می‌کنند، در بهترین حالت ماهانه ۵۰ میلیون تومان (حدود ۸۰۰ دلار) درآمد دارند. همچنین شکاف حقوق میان کارکنان نفتی یکی دیگر از چالشهای این صنعت است.

کارگران رسمی در صنعت نفت ایران، به طور میانگین ۴۰ درصد بیشتر از کارگران پیمانی و قراردادی حقوق دریافت می‌کنند ساویز می‌گوید: نیروهای ما در چنین شرایطی تنها به خاطر مفهوم وطن است که کارشان را به نحو احسن انجام می‌دهند.

وقتی اوضاع به این منوال پیش می‌رود تنها عاملی که سبب می‌شود کارکنان نفتی ما کارشان را به نحو احسن انجام دهند، عشق به کشور و وطنشان است. در چنین شرایطی مهاجرت نیروهای متخصص، کاهش تولید نفت، وابستگی به نیروی کار خارجی و تاخیر در اجرای پروژه‌ها ساده‌ترین و البته پرآسیب‌ترین تبعات چنین سیاست‌هایی خواهد بود. در مقابل، افزایش دستمزدها، ایجاد شفافیت در پرداخت‌ها، سرمایه‌گذاری در آموزش نیروهای متخصص و ایجاد انگیزه برای ماندگاری آن‌ها در کشور، از جمله راهکارهایی هستند که می‌توانند به بهبود این وضعیت کمک کنند.